Yazmak..
Ne kadar zordur ve yazmasini bilene ne kadar keyiflidir. Bir dergide cok
begendigim bir yazinin yazarini ya da yazdigi kitaplarla her zaman en cok satanlar
listelerinde hep tepelerde olan yazarlari her zaman kiskanmisimdir. Dusunsenize
, aklinizdan gecenleri kelimelere dokuyorsunuz ve binlerce belki milyonlarca
insan yazdiklariniza hayran kaliyor ve belki de bazilarinin hayatlarina
dokunuyor ya da hayatlarini degistiriyorsunuz. Bunun kesinlikle cok ozel bir karsiligi
olmali yazanda. Zaman zaman bunu yapabilecegimi dusundum. Evet belki cok komik
ama aklimin ucundan gecirdim. Ama sonra hep vazgectim. Cunku bunu yapmak cok
zor, yolu cok uzun ve ben su anda o yolu yuruyebilecek biri degilim. O yuzden
kendi blogumda (kimse okumasa dahi) kendi kendime istediklerimi, aklimdan
gecenleri yaziyorum. Ve gercekten bazen terapi gibi geliyor. Yazabilmek,
aklindakileri bir metine dokebilmek harika bir sey. Bunu birinin okumasi
elbette cok guzel olur ancak okunmasa bile yazabilmek kesinlikle mutluluk
veriyor. Blogda yine uzun sayilabilecek bir zamandan beri yazmayi birakmistim.
Ama bugun itibariyle geri donuyorum. Kimse okumasa da olur. Ben kendimi mutlu
hissedecegim o bana yeter…
